اگرچه مردم جهرم قبل از 19 دی 1356 هم مبارزاتی علیه رژیم پهلوی داشتند اما بعد از این تاریخ مبارزات مردم جهرم به صورت گستره در همه اقشار مردم شروع و پیگیری شد.

اولین واکنش توسط دانش آموزان دبیرستان اسلامی اتفاق افتاد. آنها در واکنش به کشتار مردم قم و توهین روزنامه اطلاعات اقدام به توزیع پیام‌ها و اعلامیه‌های امام خمینی کردند. براساس گزارش‌های ساواک، دو نفر از دانش‌آموزان دبیرستان اسلامی به اسامی مقرب و خواجه پور اطلاعیه‌هایی در رابطه با حوادث قم تنظیم و تکثیر نموده و در منازل پخش کردند. آنها هنگام تکثیر اطلاعیه در مغازه شخصی به نام آقای حقیقت، توسط مأموران اطلاعات شهربانی جهرم دستگیر شدند. این اعلامیه‌ها كه در آنها به محمدرضاشاه توهین شده بود، به وسیله آقای قاسم خواجه نژاد، در منازل مردم جهرم پخش می شد. ساواك در این‌باره می‌نویسد:«از جمله یکی در منزل خلیل صحراییان انداخته بود، نامبرده در حالی به شهربانی جلب گردید که هنگام دستگیری به پلیس فحاشی و توهین کرد ه بود. لکن عده ای وساطت کردند و او را آزاد نمودند... چنانکه از نامبردگان بازجویی دقیق به عمل می آمد عاملین و محرکین شناخته و تنبیه می شدند.»[1]

وقتی خبر ورود امام خمینی به کشور به مردم جهرم رسید، بلافاصله تعداد زیادی از مردم جهرم برای شرکت در مراسم استقبال داوطلب شدند. پس از این جریان ستاد استقبال از امام در مسجد جامع جهرم تشکیل شد و در 3 بهمن، تعداد هشت دستگاه اتوبوس از جهرم به سمت تهران حركت كرد.

از آنجا که هنوز حکومت نظامی در بسیاری از شهرها برقرار بود، این احتمال داده می‌شد كه در مسیر راه، مأموران حکومت نظامی به كاروان جهرم متعرض شده و مشكلاتی را ایجاد كنند. به همین خاطر گروهی از مردم جهرم به عنوان تیم حفاظت انتخاب شدند تا درصورت درگیر شدن با مأموران بتوانند از کاروان دفاع کنند.

جهرمی‌ها به‌خاطر مقاومت‌های زیادی که در مقابل مأموران از خود نشان داده بودند و به خصوص با ترور رئیس شهربانی و فرماندار حکومت نظامی، در بین مردم ایران بسیار مشهور شده بودند. مردم در کاروان شعار می‌دادند: "جهرم جنگ است، خاموشی ننگ است" به همین دلیل هر شهری که كاروان جهرم به آنجا وارد می‌شد، مردم در ورودی شهر می‌ایستادند و از کاروان پذیرایی می‌کردند.

این کاروان در 4 بهمن 1357 به تهران وارد شد و مورد پذیرایی بسیاری از مردم تهران که در ورودی شهر مستقر بودند، قرار گرفت. مردم تهران از جهرمی‌ها درخواست کردند تا به دسته‌های چند نفری تقسیم شوند و به منازل آن‌ها بروند. ولی از آنجا که كمیته استقبال، مدرسه علوی را برای اسکان کاروان جهرم در نظر گرفته بود آنها به مدرسه علوی رفتند و در آنجا مستقر شدند. این کاروان تا روز ورود امام خمینی به کشور در تهران بود و در روزهای منتهی به پیروزی انقلاب اسلامی، هماره در تظاهرات شرکت می کرد.